Piątek, 29 marca 2024. Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona Wyślij kartkę >>>
PDF Drukuj Email
Dodany przez Lidia Lutyńska | poniedziałek, 17 czerwca 2013 21:29 | Poprawiony: poniedziałek, 17 czerwca 2013 21:34
Jak nas widzą, tak nas piszą
Od kilku dni biję się z myślami - czy powinnam dzielić się moimi przemyśleniami. To nie są przemyślenia pt.: ?jacy to my, niepełnosprawni, jesteśmy biedni, bo niezauważani przez pełnosprawnych?. Nie jest to głaskanie po głowach i mówienie: ?nie płacz?. Nie!!!
To tekst typu: ?weź się w garść i zrób coś z sobą, zamiast grać rolę sierotki - bo jak nas widzą tak nas piszą? - tak przecież mówi przysłowie.

Takie myśli nasunęły mi się w związku z ostatnim wypadem na babskie zakupy. Aby dostać się do galerii, muszę pojechać tam autobusem. Nawet dwoma. Pierwszy odcinek drogi jadę jednym autobusem. Wsiadam. Skanuję wzrokiem wolne miejsca. Jest i to niejedno. Wybieram to na podwyższeniu (zawsze, no, prawie) bo uwielbiam patrzeć z góry :). Perspektywa widoków jest wówczas fajniejsza. Siadam (tyłem do kierunku jazdy) naprzeciwko ładnej dziewczyny. Patrzy mi w oczy i pyta: ?Może chce Pani usiąść na moim miejscu?? Acha... że niby lepiej byłoby mi jechać przodem do kierunku jazdy. Ale mi to nie przeszkadza, nawet wolę jechać tyłem, więc odpowiadam jej grzecznie: ?Nie, dziękuję, ja lubię siedzieć tyłem :).? Ona uśmiecha się w odpowiedzi i... jedziemy.

Często zastanawiam się, co powoduje, że mam szczęście do ludzi, nawet tych przygodnych, pięciominutowych, na czas jazdy autobusem czy innych sytuacji codziennych? Mam lustro, więc wiem, jak wyglądam. Mała, o kulach, z wadami kości. Obiektywnie patrząc ? nic ciekawego. A jednak - jest w tym jakiś WIELKI PLUS. Tylko jaki?

Otwartość? Odwaga? Optymizm? Grzeczność? (staram się)... w stosunku do ludzi? Czy może staranie się, by nie odstraszać innych wyglądem? No pojęcia nie mam. Trzeba by zapytać tych ludzi, oraz moich znajomych i przyjaciół - bo sama nie znajduję odpowiedzi.

Koniec pierwszego odcinka trasy. Trzeba wysiadać, by przesiąść się do innego autobusu. Wysiadam. I pierwsze co widzę, to osobę na wózku. Chłopak. Ulokował się poza przystankiem. Taki jakiś wciśnięty tyłem wózka do szyby przystanku. Długie, czarne włosy, jakieś takie
zaniedbane, samo siano. Czarny podkoszulek i kolczyk w brwiach. ?Mógłby zadbać o włosy i zmienić koszulkę na bardziej optymistyczną? - pomyślałam. Od razu inaczej by się na niego patrzyło. Odebrałam go tak, jakby chciał się ukryć z tym wózkiem przed całym światem,
ale jakaś okoliczność go zmusza do bycia na ulicy, bo najchętniej to pewnie by chciał, żeby ziemia się pod nim zapadła i nikt go nie oglądał. A może to wyłącznie moje subiektywne odczucia?

Nadjechał ów drugi autobus. Wsiadam. Jedziemy... ja i współpasażerowie. Czas wysiadać. Kieruję się w stronę drzwi i słyszę za plecami męski głos: ?Może Pani pomóc??
?Nie, dziękuję? - odpowiadam. - ?Dam radę?.

Raczej nie korzystam z pomocy przy wsiadaniu czy wysiadaniu ze środków komunikacji miejskiej. Przy kruchych kościach ktoś niefortunnie mógłby mi zrobić krzywdę i niechcący połamać. A że raz taką sytuację miałam - więc w tej kwestii ufam tylko sobie. Nawet mojej mamie na to nie pozwalam.

Robię ?hyc? i jestem poza autobusem. Ów Pan na mnie patrzy i pieje z zachwytu: ?Jak Pani cudownie sobie radzi!? A ponieważ wybierał się do tej samej galerii, ostatni etap idziemy razem, a pan zabawia mnie rozmową.

Wysiadając z autobusu przez ułamek sekundy widziałam kolejną osobę na wózku, czekającą na przystanku. Kobieta. I w tym przypadku też zarejestrowałam smutny widok. Włosy pani miała też zaniedbane, tyle tylko, że związane w kitkę. Suche. Wypłowiałe. Szaro-bure. Szara bluza polarowa, ciemne spodnie. No, smutno. Wydawało mi się, że tym autobusem, z którego wysiadałam, chciała jechać, bo zauważyłam jak próbuje podjechać do tego autobusu i (o ile się nie mylę) szuka nieudolnie czyjejś pomocy. Czemu nieudolnie? Bo powinna wprost poprosić o pomoc.

Tak, wiem, wymądrzam się. Bo jest mi łatwiej. Bo ja nie siedzę na wózku. Ale jak inaczej sięgnąć po coś, czego potrzebujemy?

Zdaję sobie sprawę, że większości osób niepełnosprawnych pieniądze się nie przelewają. Wręcz przeciwnie, brakuje na rzeczy pierwszej potrzeby. Co tu więc gadać o image? Ale doprawdy, podniesienie własnego wizerunku nie wymaga nie wiadomo jakich pieniędzy. Wystarczy pomysł i dosłownie parę złotych, by zamiast tej szaroburej bluzy kupić kobiecą  bluzeczkę w second-handzie lub zrobić coś samemu. I od razu wyglądamy inaczej. Milej, sympatyczniej; ludzie są wówczas otwarci, pomocni, uśmiechnięci. A i nam świadomość, że wyglądamy zadbanie, automatycznie polepsza humor, podnosi samoakceptację, dodaje odwagi.

Wiadomo, że osoby o milszej aparycji, zawsze są oceniane jako bardziej szczere, miłe, inteligentne, sympatyczne, ugodowe. Pierwsze sekundy naszej oceny innych to to, co widzimy i na tym pierwszym wrażeniu jedziemy potem cały czas.

Narażam się tymi wywodami na krytykę. Jestem tego świadoma, ale... choćbyśmy nie wiem jak twierdzili i wierzyli, że liczy się tylko wnętrze... to badania psychologiczne mówią, iż NIE TYLKO. Aparycja również.

Jednak by nie być wyłącznie krytycznym - dla równowagi - widziałam osoby niepełnosprawne tak zadbane, że niejedna zdrowa osoba mogłaby się przy nich schować.

Może posypią się gromy. Może ktoś poczuje się urażony. Z góry przepraszam. Nie jest moim celem ranienie kogokolwiek, nawet nieświadomie i od razu posypuję głowę popiołem w geście pokuty. Wydaje mi się jednak, że to dość ważny temat, zwłaszcza dla nas - niepełnosprawnych.

Odkręćmy spiralę stereotypu, że niepełnosprawny = biedna, zahukana i zaniedbana sierotka.

Dlatego nieważne, czy siedzisz na wózku, czy chodzisz o kulach, czy jesteś zdrowy - powiedzenie ?Jak nas widzą, tak nas piszą?, odnosi się do wszystkich!

Lidia Lutyńska

Komentarze do artykułu mogą dodawać tylko zarejestrowani użytkownicy.

Najczęściej komentowane
obrazek
Być jak Jim Morrison
O swoich zainteresowaniach już kiedyś pisałam. Muzyka... Muzyka, muzyka, rysowanie, angielski..... I ...
Ilość komentarzy: 20
obrazek
Czas dorosnąć, Karisiu... :)
Kończy się rok, niedługo święta Bożego Narodzenia. Muszę dojrzeć! Zbyt długo mogłam ...
Ilość komentarzy: 19
obrazek
Z dzieciństwa w dorosłość?
Dzieciństwo było krótkie, ale jego skarby zabrałam ze sobą w długą podróż ...
Ilość komentarzy: 19
obrazek
Święta Świrnięta, czyli wszystko trzeba przeżyć (cz. 5)
W międzyczasie z powodu hurtowej ilości tabletek nie mogę dospać. Z perspektywy ...
Ilość komentarzy: 18
obrazek
Nasza historia
Hm? nasza historia jest nieco inna? My wyczekiwaliśmy na dziecko długo, ...
Ilość komentarzy: 16
obrazek
Lato
W wakacje jest mi jakoś trudniej pisać. Rozpraszam się tysiącem mniej lub ...
Ilość komentarzy: 15
obrazek
Oto ja... cała ja...
Wkrótce wakacje, lato i nachodzą mnie wspomnienia o szkole? To było tak ...
Ilość komentarzy: 14
obrazek
Dla Mamy...
Chcę dedykować ten artykuł i wszystkie następne mojej Mamie? Wkrótce ...
Ilość komentarzy: 13
obrazek
Dla mojej córki „ślicznej, wymarzonej, zielonookiej”
Jeszcze kiedy była we mnie schowana, wyobrażałam sobie, jak będzie wyglądać. W ...
Ilość komentarzy: 13
obrazek
Święta Świrnięta, czyli wszystko trzeba przeżyć (cz. 1)
Bydgoszcz, Dnia 06.12.2013 Godz.01.30. Drodzy Kochani Moi! Na wstępie mego ...
Ilość komentarzy: 12
obrazek
Moja muzyka
Odkąd sięgam pamięcią - zawsze ze mną była muzyka i zawsze była ...
Ilość komentarzy: 12
obrazek
Idziemy do szkoły!
Niedługo 1 września ? czas szkoły również dla dzieci z wyzwaniami. Hanna ...
Ilość komentarzy: 11

Kto jest Online

Na portalu jest teraz

1 użytkownik48 gości
X  Nie pokazuj więcej
Serwis wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.

Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji o celu ich używania w przeglądarce znajdziesz tutaj.