ludzie
Dodany przez | niedziela, 24 sierpnia 2014 17:14
„Ja to bym jednak chciał być niepełnosprawnym. Na przykład takim ze sparaliżowanymi nogami na wózku inwalidzkim... albo z lekkim upośledzeniem umysłowym... może z niesprawną ręką, albo coś w tym stylu. Źle bym miał? Pieniądze co miesiąc jakieś by spływały, bo ...
Dodany przez Magdalena Sienica | niedziela, 03 sierpnia 2014 16:32
Potrzebowałam zmroku, Garou, roweru i 10 kilometrów, żeby przemyśleć to, co chcę napisać. „Co tak późno?” - spytała mnie mama, kiedy wróciłam. Chciałoby się powiedzieć, że nigdy nie jest za późno, ale nie. Bo właśnie doszłam do wniosku, że czasami ...
Dodany przez | niedziela, 18 stycznia 2015 15:28
O tym, jak „doskonały” jest poziom wsparcia, leczenia, opieki i rehabilitacji dzieci z poważnymi schorzeniami i niepełnosprawnością w naszym kraju, rozpisywać się nie trzeba. Wszyscy zainteresowani doskonale wiedzą. Niewielkie dofinansowania, drogie terapie, często długi czas oczekiwania, brak możliwości zastosowania odpowiedniego ...
Dodany przez | niedziela, 12 października 2014 20:22
Generalnie, odkąd mam do czynienia z tematem, mój podziw i szacunek dla osób z niepełnosprawnością wzrasta z każdym dniem. Bez przerwy wszak dowiaduję się o ich coraz to nowszych dokonaniach, pasjach, realizacjach. Obserwuję, co robią, jakie sukcesy osiągają, jakie przeszkody ...
Dodany przez | niedziela, 05 października 2014 20:36
Strach, obawa... Dziwne uczucia pojawiające się na widok osoby z niepełnosprawnością. Coś, co sprawia, że ludzie mają ochotę przejść na drugą stronę stronę ulicy, udawać, że nie zauważają, modlą się w głębi duszy, by nie trzeba było się przywitać, albo ...
Dodany przez | niedziela, 07 września 2014 16:47
Sytuacja pierwsza: Tłum ludzi podczas imprezy masowej. Ścisk, tłok, gwar itd. Wszystko, co się z tym wiąże. Przysłowiowego palca nie ma gdzie wcisnąć. I nagle wybija się gromki głos: - Panie, przejechał mi pan po nodze! – oburzony trzydziestoparolatek zwraca ...
Dodany przez Milena Stalęga | sobota, 05 lipca 2014 20:21
Czasami pewne rzeczy doceniamy dopiero po dłuższym czasie i wtedy dziękujemy wszystkiemu, co święte, za takie cudowne dary. Do mnie najbardziej dociera moja ignorancja za każdym razem, gdy jestem w szpitalu bądź poradni z synem. Wtedy widzę, jak matka podnosi ...
Dodany przez Milena Stalęga | środa, 04 czerwca 2014 21:24
Gdy byłam w ciąży, spotkała mnie dość przykra sytuacja, która dała mi do zrozumienia, że świat zmierza w jakimś szalonym kierunku. Wiem, że owa sytuacja pewnym osobom może się wydać błaha, ale dla mnie to była kropla przepełniająca kielich strachu, ...
Chcesz przesłać artykuł napisz na:
Nie pokazuj więcej